เมื่อวาน (จันทร์ ๑๒ ม.ค. ๕๒) ไปหาหมอที่โรงพยาบาลจุฬา เพื่อให้ทำการตรวจรักษาแขนซ้ายที่บาดเจ็บจากการตีกอล์ฟผิด (เขาให้ตีลูกกอล์ฟ เราดันไปฟาดพื้นซะงั้น แถมฟาดบ่อยอีกต่างหาก) แต่ปรากฏว่าคุณหมอไม่ว่าง คิวเต็ม เลยนัดล่วงหน้าเป็นวันจันทร์หน้า
พอไม่ได้ตรวจ ไม่ได้รักษา ก็เลยไปทำกิจกรรมที่สองที่ตั้งใจไว้ คือบริจาคโลหิตที่สภากาชาด ครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๓๒ แล้ว ได้ไปถึงแต่เช้า กดบัตรคิวออกมาได้เลข ๑๑ แต่พอกดบัตรปุ๊บ เขาก็เรียกปั๊บ เพราะไม่มีคนรอคิวเลย
ตอนที่เข้าห้องตรวจความดัน เจ้าหน้าที่ก็ถามเพื่อตรวจสอบความพร้อมต่างๆ ตามปกติ เช่น รับประทานอาหารประจำมื้อที่มีไขมันต่ำมาแล้วใช่ไหม พักผ่อนมาเพียงพอใช่ไหม คราวที่แล้วหลังจากบริจาคแล้วสบายดีไหม ฯลฯ จนถึงข้อที่ถามว่าช่วงนี้รับประทานยาอะไรบ้างไหม …
“สองสามวันก่อน ก็มีเผลอกลืนยาสีฟันลงไปนิดหน่อยครับ”
เรียกเสียงฮาให้เจ้าหน้าที่สองสามคนในห้องตรวจกันเล็กน้อย
วัดความดันแล้วก็เจาะเลือดตรวจความเข้มข้น ผ่าน
ขึ้นไปชั้นสองปุ๊บ ก็ได้เข้าห้องไปบริจาคโลหิตปร๊าด ไม่ต้องรอคิวเลย ดีจัง
เนื่องจากเช้านี้ดื่มน้ำเยอะมาก ทั้งๆ ที่อากาศหนาวเย็น ดังนั้นพอเสียบเข็มปุ๊บ เลือดก็วิ่งปรู๊ด แป๊บเดียวเต็มถุง
บริจาคเรียบร้อย นอนดูเข็มวินาทีของนาฬิกาที่ติดอยู่ผนังฝั่งตรงข้ามเดินครบสองนาที ระหว่างนั้นก็หายใจลึกๆ ยาวๆ ไปด้วย ตรวจสภาพร่างกายตัวเอง ลุกไหวแล้ว ก็เลยลุกไปกินขนมและดื่มน้ำที่ห้องถัดไป
กิจกรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ใช้เวลาแค่ ปุ๊บ-ปั๊บ-ปร๊าด-ปรู๊ด เท่านั้นเอง ไว้คราวหน้าไปตอนเช้าๆ แบบนี้อีกดีกว่า :)